सपना देख्नु पर्छ!

सपना देख्नुपर्छ
घरमा आमाबुवा एकथोक भन्छन्, आफूलाई अर्कैथोक चाहिया छ । छोरो चाँडै ठूलो भएर कामकाजमा लागोस्— बाबाको कामना । आफ्नै आँचलमा गुट्मुट्यार राखिरहन पाउँ—आमाको इच्छा । आफ्नो टेन्सन आफ्नै ठाउँमा छ । कलेजमा आफूले मन पराएकी केटीले आफूलाई वास्ता गर्दिनँ । एक्जाम ढोकामा आएर ढकढक गरिरहेको छ, केही पढ्न मन पनि लागेको छैन । लागोस् पनि कसरी ? पढाइमा अल्मलिए फेसबुक कसले चलाइदेओस् ? अक्षरसँग भन्दा उनको यादसँग खेल्नै मज्जा ! शरीरलाई क्लासमा पार्किङ्ग गराएर मनलाई बराल्नुको मजा नै बेग्लै । साथीहरुसँग चियापसलमा बसेर ठट्टा कसले गरिदेओस् ? आफ्नो भागको मोजमस्ती प्रिन्सिपलले गरिदिन नमिल्ने ! रमाइलो दुनिया त किताब बाहिर छ । किताबका ब्ल्याक एण्ड ह्वाइट अक्षर भन्दा बाहिरको रँगहरुले सँधै आफूलाई तानिरहेको हुन्छ । आउँदो बास्केटबल टुर्नामेण्टमा राम्रो खेल्न सके कलेजकै हिरो हुन पाइन्थ्यो । ऊ पनि पटिन्थी कि ! प्राक्टिस गर्ने पर्याप्त समय छैन । माइक्रोबसमा ठेलम्ठेल गर्दै कलेज पुग्नुपर्छ, एउटा बाइकसम्म छैन । आवश्यकताहरु धेरै छन् । रहरहरु असीमित । इच्छाहरु भँगेराजस्तै भुर्र भुर्र उडेको उड्यै । हाँगा हाँगा, पात पात । छिनछिनमै उडिरहन्छन् । फेरिरहन्छन् ठाउँ । साथीहरु डिस्को जान्छन् । पकेट मनीले चिया र चुरोट सम्म खान पुग्दैन । क्यू एफ एक्स मा गएर हप्तामा एउटा सिनेमा नहेरे जीवन खल्लो लाग्छ । मःम र पिज्जाको भाउ बढेको बढ्यै छ । भाउ त उनको पनि कम कहाँ छ र ? आफ्नै जवानीले आफूसित धेरै भाउ खान्छ । कहिलेकाँही लाग्छ, जवानी कति महँगो ? एकातिर चित्त बुझाउन खोज्छु, अर्कातिर ठुस्स परिदिन्छ जवानी । अर्कातिर चित्त बुझाउन लागे अर्केतिर भ्वाङ्ग परिदिन्छ जवानी । अलिकति खल्तीमा परेको प्वालबाट चुहिन्छ जवानी । आफैँलाई पत्तो नदिई, आफैँसँग छलिएर कहाँ कहाँ पोखिन्छ जवानी । अलिकति उसका आँखामा भुलिन्छ जवानी । कहिलेकाँही, आफ्नै मनबाट उछिट्टिएर एकाएक सगरमाथैसम्म चुलिन्छ जवानी । कहिलेकाँही बाटै भुलेर कहाँ लापत्ता भैदिन्छ । आफूभन्दा दश वर्षे जेठी छिमेकी आण्टीको चोलीमा चिहाउन पुग्छ जवानी । चुरोटको धुवाँले आँत नभरेर गाजाँको पफ खोज्दै हिँड्छ जवानी । हरेक क्षण, हरेक पल समस्यै समस्याको पन्तुरो फुकाइरहन्छ जवानी । अनि समाधान ? त्यो कहाँ छ खै कुन्नि ! कम्प्यूरमा भाइरस पसेको छ । कन्भर्स फाट्यो । कलेजमा कपाल पाल्न दिँदैनन् । जाडो महिनामा बिहान साढे पाँचमा उठेर कलेज जानु कालजस्तै लाग्छ । इङ्गिलिस टिचर सँधै हप्काउँछ । क्यान्टिनवालाले उधारो दिँदैन । ए.डि.यस.यल को इन्टरनेट स्पीड देखेर तालु तात्छ । आमाले सधैँ एउटै तरकारी पकाएर वाक्क लगाइन् । बहिनीसँग टि.भि हेर्नेबेलामा सँधै रिमोट खोसाखोस् । समस्याहरुपनि कति स्याना । कपालका रौँजत्रा । कार्पेटमा अड्किने धुलोका कण जत्रा । अझ त्यो भन्दा पनि स्याना ! अणु परमाणु जत्रा ! आजकाल सपनाहरुपनि महंगा भएका छन् । देख्न चाहेका सपनाहरु चाहेकै बेला कहाँ देखिँदोरहेछ र ? फूलको सुगन्धले पेट भरिन्न । एकछिनको फूलको सुगन्धजस्तै हो सपना । फूलसँग अलिकति दूरी बढ्नेबित्तिकै हराइजान्छ सपनाको मिठास । एक झोका हावाजस्तै हो सपना । कहाँबाट आउँछ, अनि कहाँ जान्छ । कसैलाई पत्तै हुन्न । तरपनि सपना देख्नुपर्छ । जतिसुकै भाउ खाओस् । सपना पाल्नुपर्छ जतिसुकै महंगो होस् । सपनासितै खेल्नुपर्छ जतिसुकै झेली गरोस् । किनकि सपनामै त लुकेको हुन्छ वास्तविकताको वीउ जसरी लुकेको हुन्छ वास्तविकतामा सपनाको वीउ !